Wisława Szymborska: „Zabawy literackie”
Frywolność, finezja i wdzięk. Literackie wyrafinowanie i stylistyczna wymyślność. Brawurowe trawestacje i nonsensowne dystychy. Bogactwo zabaw literackich uprawianych przez Wisławę Szymborską niezmiennie zachwyca, zadziwia i śmieszy. Część z nich miała już od dawna swoje nazwy – jak limeryki czy epitafia, część zyskała je nieco później – jak lepieje, moskaliki czy odwódki, część zaś pod nowymi nazwami czytelnicy poznają dopiero teraz – jak kiziostychy czy jaroszady. To, czy utwór warto zostawić, poetka sprawdzała na znajomych – jeśli się nie śmiali, lądował w koszu. Na szczęście wiele z nich przetrwało. „Zabawy literackie” to wyjątkowy zbiór mniej poważnych utworów noblistki, który wieńczy posłowie Joanny Szczęsnej, niezrównanej znawczyni tej poezji i biografki Wisławy Szymborskiej. Ze wszystkich wesołych rymowanek, kunsztownych wersów i najrozmaitszych drobnych żartobliwości wyłania się nonsensowny i absurdalny świat stanowiący rewers twórczości wybitnej poetki, pozwalający poznać ją trochę bliżej, także prywatnie.
Wojciech Jagielski: „Wojna”
Robert Fisk, brytyjski pisarz, dziennikarz i publicysta, stwierdził kiedyś: „W wojnie zasadniczo nie idzie o wygraną czy przegraną, ale o śmierć i zabijanie. Wojna to całkowity upadek człowieczeństwa.” Jego słowa są wciąż aktualne, czego dowodzi rosyjska agresja przeciw Ukrainie oraz wybuchły na nowo konflikt palestyńsko-izraelski. Wojnie, jej naturze, poświęcona jest długo wyczekiwana antologia reportażu wojennego autorstwa Wojciecha Jagielskiego. Jest to zapis stu lat konfliktów zbrojnych – od rewolucji październikowej do czasów współczesnych – opowiedzianych przez naocznych świadków. Tom zamyka obszerny tekst mistrza reportażu o Putinie i genezie wojny w Ukrainie. Jagielski nie tylko wybrał teksty korespondentów wojennych największego kalibru, ale opatrzył je wstępami, sylwetkami bohaterów oraz osobistymi wspomnieniami z wojen. Część relacji, które składają się na to monumentalne wydanie, po raz pierwszy została przetłumaczona na język polski i ukazała się drukiem w naszym kraju. Znajdujemy tu teksty m.in. Ernesta Hemingwaya, Ryszarda Kapuścińskiego, Winstona Churchilla, Anny Politkowskiej, Gabriela Garcíi Marqueza czy Oriany Fallaci. Razem z autorem i jego bohaterami próbujemy odpowiedzieć na pytania: Czy doświadczając wojny, można jeszcze wierzyć w człowieczeństwo? O co tak naprawdę toczą się wojny na świecie? Jak wojna zmienia żołnierzy, cywilów, korespondentów i polityków?
Martyna Jakubowicz: „Trudna sztuka latania”
Intymna autobiografia to nie tylko opowieść o muzycznej karierze, ale przede wszystkim o życiu, miłości i trudnych wyborach. Portret jednej z najciekawszych postaci polskiej sceny muzycznej, ukazany z perspektywy samej artystki. Martyna Jakubowicz dzieli się z czytelnikami swoimi najgłębszymi emocjami, pokazując, jak bardzo jej życie było i jest splecione z historią Polski. W autobiografii artystka z niezwykłą szczerością opowiada o trudnej miłości do rodziców, o ich wpływie na twórczość oraz co znaczy ich duchowa spuścizna. W sposób emocjonalny, a jednocześnie bezkompromisowy, ukazuje swoją rodzinę, jej wartości i tradycje, co pozwala lepiej zrozumieć artystkę i jej twórczość. Książka wyjątkowa, pełna emocji i refleksji, która zaspokoi nie tylko fanów twórczości Martyny Jakubowicz, ale również czytelników szukających prawdziwych, głęboko ludzkich historii. Autorka pisze między innymi: „Moje zajęcie na szczęście nigdy nie stało się orką. Pewnie dlatego, że nigdy nie miałam wielkiego parcia na karierę i sukcesy. Traktowałam śpiewanie jako sprawę niezbędną dla mojego poczucia sensu i miałam szczęście, że ludziom się ono podobało.”
Michael Morys-Twarowski: „Barbaica. Tysiąc lat zapomnianej historii ziem polskich”
Jak daleko w przeszłość możemy sięgnąć, by wiarygodnie odtworzyć dzieje ziem, na których obecnie żyjemy? Historia Polski jest dobrze znana i przebadana od czasów Mieszka I. Jednak historycy i archeolodzy wciąż sprzeczają się o dawniejsze dzieje ziem stanowiących terytorium naszego kraju. Jakie ludy i plemiona je zamieszkiwały? Z kim zawierały przymierza? Czy tereny te w jakikolwiek sposób znajdowały się w strefie rzymskich wpływów? Pytań nadal jest wiele. Michael Morys-Twarowski, szukając na nie odpowiedzi w źródłach i korzystając z faktów ustalonych przez zespoły badaczy, podejmuje się próby dopisania tego brakującego rozdziału naszej historii. Rzecz z pewnością interesująca, wychodząca poza beletrystyczne domysły pisarzy albo blogowe fantazje zwolenników Wielkiej Lechii albo legendarnej Sarmatii.
