Na przełomie XIX i XX wieku po europejskich salonach krążył zestaw pytań, z pozoru błahych, a jednak ukazujących głębię osobowości wypełniającego. Dwukrotnie odpowiadał na nie Marcel Proust, więc zyskał nazwę „Kwestionariusz Prousta”. Od tego czasu ewoluował i doczekał się mnóstwa wariantów. Jednym z tych wariantów raczymy naszych czytelników.
Dźwięk, który lubię
Odliczanie do startu wyścigu w Nocnej Ściemie. To motyw muzyczny grupy The Alan Parsons Project pt. „Sirius”. Dla mnie to intro, którego słuchałem wiele razy w młodości, oglądając nocami transmisje meczów NBA Chicago Bulls z tym motywem muzycznym, było dla mnie numer jeden.
Nie ma domu bez…
Domowników, czyli żony i dzieciaków.
Film lub książka, które poleciłbym znajomym
Książek nie czytam, ale z filmów, a nawet seriali spore wrażenie zrobił na mnie „Gambit Królowej”. Lubię do niego wracać.
Miejsce, do którego chciałbym pojechać
Na myśl przychodzi mi Norwegia, a może nawet szerzej, Skandynawia. Odwiedziłbym jeszcze Grenlandię, póki nie ma tam Trumpa.
Z kim zjadłbym kolację marzeń i o czym byśmy rozmawiali?
Z żoną i rozmawialibyśmy o wszystkim. Każda taka kolacja jest kolacją marzeń, jesteśmy razem od 23 lat.
Mój obecny stan ducha
Żyję w permanentnym stanie organizacji wydarzeń, a to zarazem radość, jak i stres, z przewagą tego drugiego.
Ostatnia muzyczna fascynacja
Klangphonics – analogowe techno. Ostatnio zupełnie spontanicznie wraz z żoną udałem się na ich koncert aż do czeskiej Pragi. W moim przekonaniu to zespół i muzyka na tę chwilę dość niszowa, ale z perspektywą na wielkie sale koncertowe.
W moim mieście najbardziej mi brak
Niczego. A to co się nowego tworzy, zawsze jest miłą sprawą, której kibicuję.
Szukam w ludziach
Poczucia humoru, autoironii i tolerancji.
Miejsce/ czas, do którego chciałbym wrócić
Nie mam takich potrzeb ani myśli z tym związanych. Lubię to, co tu i teraz.
Nałogowo zbieram…
Kilometry.
Ostatnie zdjęcie w telefonie
Fotki z ostatniej, 600. edycji Rozbieganego Poniedziałku.
Odkrycie, które ostatnio zrobiło na mnie wrażenie
Z natury jestem pesymistą i mało co mnie zachwyca.
Kiedy nie mogę zasnąć najczęściej myślę o…
Kolejnej imprezie, elementach organizacyjnych, lubię statystyki i liczby więc one często wirują mi w głowie.
Sport, którego chciałbym spróbować
Skok ze spadochronem, aby poczuć więcej adrenaliny
Czego ze swoich doświadczeń zawodowych nie zamieściłbym w swoim CV
Nie ma takiej rzeczy, każde doświadczenie jest cenne.
W drugim życiu mógłbym być?
Nie lubię gdybać, życie ma się jedno i trzeba je dobrze wykorzystać, nawet popełniając błędy.
Przełamuję strefę komfortu, gdy?
Przełamałbym, gdybym musiał zacząć tańczyć, dlatego tego nie robię, zresztą to samo dotyczy śpiewu.
W wolnej chwili lubię…
To zależy, co nazwiemy wolną chwilą. Bo jak mam chwilę, to lubię popracować, coś poplanować, ale i obejrzeć jakieś głupoty na YT, lubię też stand-up. Generalnie lubię też chodzić i jeśli mogę to chodzę piechotą i, jak to mówił klasyk, zawsze jestem na czas.
A kiedy tak naprawdę mam wolne, to bardzo lubię prace w ogrodzie. Przycinanie drzewek, sadzenie, koszenie trawy, ale i takie po prostu siedzenie i patrzenie sobie, co przyniesie przyszłość.
Z ciekawostek, to nigdy nie piłem piwa, więc nawet nie znam jego smaku. Za to naprawdę lubię jeść… tak z przyjemności, nie z głodu.
Nie lubię u innych
Braku punktualności. Tak jak mam pamięć do liczb, tak zupełnie nie mam pamięci do twarzy, imion i nazwisk, nie lubię jak ktoś się za to na mnie obraża.
Michał Bieliński
„narcystyczny dyktator” – tak sam siebie nazywa, choć zdaje się, że sporo w tym autoironii. Biegacz, organizator wydarzeń biegowych, które zmieniły koszalińskie oblicze amatorskiego sportu. „Leśna piątka” „Nocna Ściema”, „Ekstremalny Bieg” czy „Kurs na Chełmską” a także wiele imprez dla dzieci i młodzieży oraz dorosłych, którzy biegają, bo lubią.
