Z usteckich atrakcji najłatwiej znaleźć morze. Wystarczy, żeby trafić do pozostałych. Nie jest jasne, dlaczego jasny od pocierania jest cały biust brązowej syrenki w porcie, skoro przepowiednia jasno mówi o dotknięciu tylko lewej piersi dla spełnienia życzeń, jednak tak zdecydowana jasność sugeruje, iż dociera tu każdy. To może stąd zacznijmy nasze przejścia, najpierw do atrakcji najbliższej: jasnej, lecz tylko nocą.

Gwiazda na lądzie – latarnia morska

Ojciec i syn zapuścili się na dorsza aż do miejsca zwanego dziś Orlą Ławicą. Zaskoczył ich szkwał, młody wypadł z łodzi. Ojciec daremnie wypatrywał syna, aż wrócił ze straszliwą wieścią. Oszalała z bólu matka wystawała na brzegu w nadziei, że jakaś łódź przywiezie rozbitka. Rybak ustawił maszt, na którym o zmierzchu wieszał druciany kosz z płonącym torfem, aby bodaj dusza syna znalazła drogę do domu. Ale maszt się przewracał, mężczyzna wymurował wieżę. Zamieszkał w niej z żoną i świecił ze szczytu.

Ustecka latarnia wciąż świeci, a tu, gdzie czekała nieszczęsna matka, stoi pomnik Ludziom Morza z jej postacią wypatrującą syna. Jedni mówią, że cudem ocalały trafił na Bornholm podjęty przez duńskiego szypra i pewnego dnia powrócił, inni – że dusze rodziców i syna czasem opuszczają Niebo i spotykają się w świetle latarni.

U dołu latarni wstąpcie do bursztynowej minigalerii handlowej, gdzie będzie pan Waldek, który będąc dzieckiem, latał na górę do lampy, gdy jego ojciec świecił tu w latach 1950-1970, a potem świecił on sam. Powie, dlaczego lubił czytać na szczycie, a jeśli go wciągniecie w rozmowę, opowie o wielu fascynujących rzeczach, choćby o bronowaniu plaż za peerelu, żeby widoczne były ślady uciekinierów – wieczorem, gdy już poszli letnicy i zapalano latarnię.

W lipcu i sierpniu latarnia otwarta jest co dzień od godziny 10.00 do zmierzchu; bilet normalny 8 zł, ulgowy 6.

Naszego powszedniego Muzeum Chleba

Piekarz i cukiernik Teodor Brzóska spłodził Bolesława, z czasem piekarza i cukiernika, zaś Bolesław Eugeniusza, cukiernika i piekarza, ów zaś Adama – też Brzóskę piekarza i cukiernika, choć już także inżyniera technologii żywności. To musiało się skończyć założeniem Muzeum Chleba – jednego z kilku w Polsce.

Ponad 2.000 eksponatów wypełnia kondygnację nad piekarnią-cukiernią opodal latarni morskiej.

Drewniane lodówki z blaszanymi kieszeniami na lód, dzieże z łapami i drzeworyt z piekarzem wyrabiającym ciasto nogami. – To ciężka robota. Chleb robiony ręcznie, a kiedyś czasem nogami, jest dużo lepszy. Obróbka mechaniczna męczy ciasto. Dlatego piekarnia do dziś nie zrezygnowała z ręcznego wyrabiania – wytłumaczą wam i powiedzą, dlaczego najzdrowszy chleb ma tylko trzy składniki – mąkę żytnią, wodę i sól, nawet bez drożdży, ale zwłaszcza bez polepszaczy, konserwantów, barwników, emulgatorów, regulatorów i spulchniaczy.

Czynne od poniedziałku do soboty w godz. 11-17, bilet 7 zł, rodzina 14.

Bunkry Blüchera: przeżyjecie nalot bombowy

Feldmarszałek von Blücher, dowodzący armią pruską pod Waterloo, na dzisiejszym Starym Rynku w Słupsku do końca II wojny miał pomnik, bo służył tu w huzarach. Ponad 100 lat później, w połowie lat 30. zeszłego wieku, 18 km od Słupska, czyli w Ustce, zbudowano kompleks bunkrów z nadbrzeżnymi bateriami dział i nazwano go Blücher. Stąd nazwa współczesnej usteckiej atrakcji – Bunkry Blüchera, do której dotrzecie równie łatwo jak do innych: od syrenki kładką przez kanał portowy i już.

Na 12-metrowej wydmie, najwyżej nad plażą, ulokowano działobitnię działa prowadzącego. Ten bunkier ma dwie kondygnacje. Na górnej stała armata kalibru 105 mm, zachowało się gniazdo. W dolnej są schrony obsługi połączone podziemnym korytarzem z bunkrem kierowania ogniem. W tym muzeum z filmami, dioramami, mijając realistyczne postacie w mundurach, zobaczycie bezsens wielkich nakładów nazistów w celu uczynienia z Ustki twierdzy, poznacie losy kilku służących tu żołnierzy niemieckich i Amerykanina, który w 1944 chciał uciec przez Ustkę do Szwecji. Mocne wrażenia zapewni odtworzony nalot bombowy na Ustkę.

Czynne co dzień od 9 do 21. Można przejść samodzielnie, za 10 zł wyposażą was w audioprzewodnik. Bilet 18 zł, ulgowy 14.

Na prawo klif, na lewo hitlerowskie molo

Z Ustki nie ma po co iść na południe, a na północ daleko się nie zajdzie, gdyż jest coraz głębiej. Za to warto na zachód i wschód – to łagodnie męczące spacery plażą, w sam raz na wrażenia, zwierzenia i apetyt.

Na zachodzie – kilometr od syrenki – wchodzi w morze niedokończone przez Niemców, skruszone zębem fal molo. Powstawało jako część gigantycznej hitlerowskiej inwestycji. Miało mierzyć 1,5 km. Między nim a portem chciano wykopać dwa baseny, dla krążowników i tankowców. Zaledwie 200 m od tego miejsca w głąb lądu jest bar.

Wysoki klif na wschodzie to 7 km w jedną stronę, więcej ozonu, ale warto iść blisko wody, marsz po twardym mniej męczy. Do Orzechowa Morskiego nie dojdziecie pierwsi – klif odwiedzał, by patrzeć z góry, wypoczywający w Ustce polakożerca von Bismarck. Patrzył z 25 m wysokości; radzimy zdążyć, fale cofają wyniosły brzeg co rok o 2 metry kosztem bukowego lasu. Wypatrzcie Orzechówkę, jej ujście to miniatura wielkich rzek, działa na wyobraźnię.

200 m w głąb lądu stoi 48-metrowa ciasna wieża służąca leśnikom do wypatrywania pożarów, lecz jeśli kupicie bilety w kawiarni ośrodka Leśnik, na terenie którego stoi, 240 spiralnych stalowych stopni wkręci was w niepożałowanie wysiłku.