Od pierwszego Koszalińskiego Kongresu Kultury minęły dwa lata. Druga edycja (7-8 grudnia br.) pokazała, że wydarzenie ma ogromny potencjał i sens, bo nie tylko pozwala spotkać się ludziom związanym z kulturą i wymienić doświadczenia, ale też wypracować konkretne wnioski, które realnie da się wprowadzić w życie.
Tematem przewodnim II KKK była edukacja kulturalna. Różnym jej wymiarom poświęcone zostały wykłady, spotkania i warsztaty rozłożone na dwa dni. Zaczęło się mocnym akcentem, wykładem znakomitego filmoznawcy dziennikarza i krytyka filmowego Tomasza Raczka, który w swoim wystąpieniu w zasadzie zdefiniował to, co przez różne przypadki odmieniane było podczas wszystkich kongresowych paneli – potrzebę rozmowy, wspólnoty, otwarcia i szczerości, które pozwalają budować sferę kultury na miarę oczekiwań i potrzeb jej użytkowników. Na zakończenie pierwszego kongresowego dnia w Clubie 105 zagrał zespół Romantycy Lekkich Obyczajów.
Drugi dzień KKK upłynął pod znakiem wykładów i spotkań. Pierwsze, poprowadzone przez Agatę Etmanowicz, prezeskę Fundacji Impact z Warszawy poświęcone było tzw. audience development, czyli w wolnym tłumaczeniu „budowaniu publiczności”. W kolejnym pełnomocniczka prezydenta Warszawy ds. edukacji kulturalnej przybliżyła przykłady rozwiązań zastosowanych do integracji środowisk artystycznych w stolicy i niezwykle ciekawe narzędzia służące wymianie dóbr kulturalnych. Tyle teorii, reszta spotkań dotyczyła praktyki: przykładów edukowania koszalińskiej młodzieży na przykład poprzez historię, prezentacji najciekawszych projektów realizowanych przez podmioty pozainstytucjonalne, a także tzw. dobrych praktyk edukacyjnych realizowanych w placówkach kultury. Wśród gości KKK znaleźli się m.in. rzeźbiarz Zygmunt Wujek i Artur Celiński, autor raportu „DNA Miasta Koszalin”.
Ważnym wydarzeniem II KKK było uroczyste podpisanie Samorządowej Karty Kultury – Koszalin przystąpił tym samym do grona kilkudziesięciu innych polskich miast, które wcielają w życie idee zawarte w dokumencie.
